۷ چیزی که باید به معلم فرزندتان بگویید: راهنمایی برای ارتباط مؤثر

۵. مشکلات یا چالش‌های موجود

اگر فرزندتان با مشکلات خاصی در یادگیری یا زمینه‌های دیگر مواجه است، اطلاع‌رسانی درباره این مسائل به معلم می‌تواند او را در شناسایی و مدیریت این چالش‌ها یاری کند. این اطلاعات می‌تواند شامل اختلالات یادگیری، مشکلات تمرکز، یا فشارهای عاطفی ناشی از محیط خانه باشد. این شفافیت نه تنها به معلم در فهم بهتر فرزند شما کمک می‌کند بلکه می‌تواند به فرزند شما در دریافت حمایت‌های مورد نیازش یاری بخشد (Kirk, 2003).

۶. انتظارات و اهداف آموزشی

به معلم خود بگویید که از او چه انتظاراتی دارید و اهداف آموزشی شما برای فرزندتان چیست. آیا هدف شما بهبود مهارت‌های خاصی است یا به موفقیت در امتحانات نهایی تمرکز دارید؟ این اطلاعات می‌تواند به معلم کمک کند تا روش‌های خود را بر اساس انتظارات شما تنظیم کند و طرح درسی را مطابق با اهداف شما پیش ببرد.

۷. ارائه بازخورد مستمر

همان‌طور که فرزندتان در حال یادگیری است، مهم است که ارتباط خود را با معلم حفظ کنید و بازخورد مستمر ارائه دهید. اگر تغییرات مثبتی در عملکرد فرزندتان مشاهده کردید یا اگر نگرانی‌هایی داشتید، به معلم اطلاع دهید. این ارتباط مستمر به معلم کمک می‌کند که بهترین رویکرد را برای حداکثر کردن تجربه یادگیری فرزندتان انتخاب کند (Schussler & Collins, 2014).

نتیجه‌گیری

ارتباط مؤثر و شنیداری بین والدین و معلمان یکی از کلیدهای موفقیت تحصیلی فرزندان است. با آگاه‌سازی معلمان از اطلاعات مربوط به نقاط قوت، ضعف، روش‌های یادگیری، و مشکلات عاطفی فرزندتان، می‌توانید به آن‌ها کمک کنید تا به نحو مؤثری به نیازهای آموزشی فرزندتان پاسخ دهند. این تعامل نه تنها به بهبود تجربه تحصیلی فرزندان کمک می‌کند، بلکه به تقویت ارتباط‌های مثبت اجتماعی و عاطفی نیز یاری می‌رساند.

منابع:

Baker, S. K., & Zigmond, N. (2010). “Response to Intervention: A Research-Based Approach to Instruction.” In Handbook of Response to Intervention: The Science and Practice of Multi-Tiered Systems of Support.
Bryan, T., Burstein, K., & Bryan, A. (2012). “The Role of the Teacher in Supporting Students with Learning Disabilities.” Learning Disabilities Research & Practice, 27(4), 196-205.
Coffey, J. (2017). “How to Differentiate Instruction: A Practical Guide for Teachers.” Educational Leadership, 75(3), 43-47.
Denham, S. A., et al. (2012). “Social-Emotional Prevention Programs for Preschoolers: A Meta-Analysis.” Review of Educational Research, 82(4), 397-430.
Kirk, S. A. (2003). “Challenging Behavior in Young Children: Understanding and Addressing the Problem.” Young Exceptional Children, 6(3), 20-34.
Schussler, D. L., & Collins, K. (2014). “Giving Voice to Students: Lessons Learned from Students on the Importance of Student-Teacher Relationships.” Education and Urban Society, 46(2), 207-230.